Cień i milczenie

Cudowna cisza, nieprawdaż? – mówił. - O sercach zranionych jak moje powieściopisarz, którego przeczyta pan kiedyś, powiada, że przystoi im jedynie cień i milczenie. I widzisz, dziecko, przychodzi w życiu godzina – jesteś od niej jeszcze bardzo daleko – kiedy znużone oczy znoszą już tylko jedno światło, to, które piękna noc jak dzisiejsza, przyrządza i sączy wraz z mrokiem; kiedy uszy nie mogą już słuchać innej muzyki niż tej, którą gra blask księżyca na flecie milczenia. 

Marcel Proust - W stronę Swanna